پایگاه تحلیلی خبری شعار سال

هنوز مشخص نیست که با فساد روبرو هستیم یا قصور، تقصیر، اهمال و ترک فعل. چهره زشت داستان زمانی است که مهدی چمران، قصد ماست مالی داستان را دارد. آیا شهر تهران اینقدر بی پدر و مادر شده (یتیم و لطیم) که امثال مهدی چمران بدون کمترین پیگیری حقوقی و کیفری نسبت به صحبت‌ها و عملکردشان، بشکل سلیقه‌ای عمل کنند؟ چرا شهردار تهران سکوت در پیش گرفته است؟ آیا قرار است که رئیس سازمان زیباسازی شهرداری تهران، قربانی این رسوایی باشد؟ وقتی در یک موزه چند هزار متری، از این اتفاق‌ها می‌افتد در کل شهرداری تهران چه فجایایی در حال دنباله گیری است؟ حمایت از هتل سازی‌هایی که حکم توقف ساخت و ساز دارند و ماده ۵ شهرداری و ماده ۱۰۰ و غیره. خداوند ان شاالله ریشه انسان‌های فاسد شهرداری را بشکل بینانسلی بخشکاند. دوستان شهردارچی هم اگر جرات گفتن امین را دارند، ما را خوشحال خواهند کرد. ما که آمین را گفتیم.

نقاش و طراح پارک ساعی در آستانه 90 سالگی همچنان در انتظار تحقق آرزویی است که از 45 سال قبل همراهش بوده، اما نه تنها وعده ساخت خانه موزه‌اش عملی نشده بلکه نام کوچه محل زندگی‌اش هم تغییر نکرده است.

بزرگترین دغدغه‌ "حسین محجوبی"، ظلم انسان به طبیعت است و این اعتراض را در نقاشی‌هایش به تصویر می‌کشد.